جهانی شدن و بررسی رابطه آن با فقرشهری

پدیده جهانی شدن به بطور گسترده چه در مجامع علمی و چه در مجامع غیر علمی مطرح شده و جامعه امروز را با چالشی بزرگ روبرو کرده است. جوامع، خواسته یا ناخواسته در این رهگذر قرار گرفته اند یا خواهند گرفت. از این رو به نظر می رسد که ایستادگی در برابر آن نه تنها منطقی نسیت بلکه ناممکن می نماید. یکی از بارزترین آثار این پدیده را میتوان بر گسترش فقر در جوامع شهر نشین مشاهده کرد. توسعه شهری و عدم پیشرفت روستاها همگام با شهرها موجب سرریز نیروی کار مناطق روستائی به شهرها شد و ناکارآمدی سیاستهای تعدیل اقتصادی بر شمار گروه های آسیبپذیر بویژه درکشورهای در حال توسعه افزود و به تدریج کانون فقر از روستا به شهر انتقال یافت. گسترش فقر شهری موجب افزایش تعداد کودکان کارگری شده است که در سن تحصیلات ابتدایی به مدرسه نمیروند. همچنین با گسترش جهانی شدن، کارهای پاره وقت و موقت گسترش یافت که برای افراد به معنی دریافت حقوق کمتر و بیبهره ماندن از امتیازات دوران بازنشستگی بود. زنان کارگر قدرت رقابت با مردان در رفتن از کشوری به کشور دیگر را ندارند و بیشتر مشاغل پاره وقت به آنانواگذار میشود. افزایش ضعف و ناتوانی سالمندان مانع از فعالیت درآمدزای آنان میشود. مدیران شهری و حکومت مرکزی، کم درآمدها را به مثابه مشکل مینگرند، ولی دستاوردهای آنان توسعه مهارتشان را به نمایش میگذارد. آنان مشارکت قابل ملاحضهای در بقای شهری که در آن زندگی میکنند دارند. جوامع میبایست کمدرآمدها را به مثابه دارایی خود بنگرند، زیرا مردم مشتاق هستند زندگیشان را بهبودبخشند و آمادهاند گامهایی بردارند که محدودیتها از میان برداشته شود. مدیران شهری و حکومت مرکزی می -توانند اقدامات بسیاری را در این زمینه به عمل آورند که سرمایه گذاری مردم در محله هایشان و در نهایت در شهرشان شتاب گیرد.

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، فقر شهری ، مدیریت شهری ، سامان دهی فقرای شهرنشین