بررسی میزان تجمع آلاینده های نفتی در رسوبات و سواحل خلیج فارس

رسوبگذاری عملکرد متقابل اتمسفر و هیدروسفر بر پوسته زمین است که در آن کانیها تحت تاثیر اکسیژن ، اسید کربنیک و آب تمایل به دگرگونی داشته و کانی های جدیدی را که از ثبات بیشتری برخوردارند تشکیل می دهند. منشا رسوبات دریایی از رسوبات قاره ای یا نتیجه فعل و انفعالات شیمیایی و فعالیت های بیولوژیکی در دریا است. در خلیج فارس نیز رسوب گذاری توسط تاثیر متقابل جابجایی های تکتونیک لایه ها آب و هوای گرم و خشک تبخیر غیرمعمول و تاثیرات حوضه آبی دریایی عمان و اثیانوس هند در کف دریا و نواحی ساحلی کنترل می شود که زیستگاه مناسبی را برای آبزیان (به ویژه کفزیان) و همچنین مکانی برای تجمع آلاینده های مختلف به ویژه فلزات سنگین و هیدروکربن های نفتی فراهم می آورد زیرا تمام عواملی که به طریقی سبب ورود مواد آلاینده به دیا شوند موجب آلودگی آب و رسوبات می گردند که در این میان آلودگی نفتی خطرناکتر به نظر می رسد به ویژه در خلیج فارس که دریایی نیمه بسته با عمق کم است که تنها از طریق تنگه هرمز با اقیانوس هند در ارتباط بوده و تبادل آبی چندانی با آبهای آزاد ندارد به همین سبب حرکت لکه های نفتی از شمال غربی در امتداد سواحل جنوبی به سمت تنگه هرمز و با یک حرکت برگشتی در امتداد سواحل شمالی به سمت غرب سمت غرب است. ته نشست هیدروکربنهای نفتی و سایر آلاینده ها سبب تخریب زیستی رسوبات کاهش اکسیژن محلول ایجاد محیط احیا کاهش شدید Ph، آزاد شدن فلزات سنگین و رسمی از حالت جامد به مایع و تاثیر بر اکوسیستم های دریایی و تنوع زیستی می شود.

کلیدواژه ها:

رسوب گذاری ، آلودگی نفتی ، تجمع نفت ، خلیج فارس