خسارت معنوی ناشی از نقض قرارداد در حقوق ایران و انگلستان

خسارات به صور گوناگونی ظاهر می شوند که صرفا جنبه مادی ندارند، هرچند که بخش اعظمی از خسارات را خسارات مادی تشکیل میدهند، لیکن جبران خسارت معنوی نه تنها در حقوق بین الملل بلکه توسط قانونگذار ایران نیز در قوانین متعددی به رسمیت شناخته شده است.اهمیت این موضوع از آنجا ناشی می شود که از یک سو چنین خساراتی همواره رابطه مستقیمی با شخص خطاکار ندارد و از سویی دیگر در بیش تر موارد محسوس نبوده و تعیین میزان آن با مشکل مواجه میگردد.چه اینکه غالبا جبران خسارت معنوی در مواردیکه امکان التیام شخص زیان دیده وجود دارد از طریق پرداخت مالی صورت می پذیرد که معیار مشخصی در خصوص محاسبه و تطبیق آن با میزان خسارات وارده ارائه نگردیده است. لیکن لزوم جبران خسارت معنوی در اکثر نظامهای حقوقی و رویه قضایی دنیا پذیرفته شده است.در ادبیات حقوقی ما مطالبه خسارت معنوی در قلمرو مسئولیت غیر قراردادی مورد مطالعه قرار گرفته است و به دلایلی نامعلوم جبران آن در حوزه مسئولیت قراردادی چندان مورد توجه حقوقدانان قرار نگرفته است تحقیق حاضر درصدد بیان این مطلب است که جبران خسارات روحی و روانی ناشی از نقض قرارداد از اهمیت لازم برخوردار است و با مطالعه تطبیقی می توان دیدگاه های جدیدی را در حقوق داخلی مطرح نمود

کلیدواژه ها:

خسارت معنوی ، مسئولیت قراردادی ، نقض قرارداد