نگاهی به حقوق اجتماعی اقلیتهای قومی درقانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

ازجمله حقوق بسیارمهمی است که همواره دولتها وملتهابه سبب ادامه حیات به آن نیازمند میباشند حقوق اجتماعی میباشد .دربین اقلیتها، اقلیتهای قومی یعنی گروهی ازافرادساکن دریک سرزمین ویا دولت -کشورهستند که هم دارای خصیصه های اقلیتی وهم دارای ویژه گیهای قومی میباشنددارای اهمیت زیادی میباشند.لذا با توجه به اهمیت رعایت حقوق اجتماعی اقلیتهای قومی درکشورجمهوری اسلامی ایران برآن شدیم تا دراین تحقیق به بررسی میزان توجه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به حقوق اجتماعی اقلیتهای قومی بپردازیم. مبانی اصلی حقوق اجتماعی اقلیتهای قومی درایران را بترتیب دین ،قوانین داخلی وپایبندی به قوانین بین المللی تشکیل میدهد. طبق تحقیقات انجام شده در تعدادی ازاصول قانون اساسی کشورجمهوری اسلامی ایران به مسئله حقوق اجتماعی همه مردم بدون درنظرگرفتن تفاوتهای خاص ازنظر مذهب،قومیت ونژاد اشاره گردیده ولیکن بطورصریح تنهادراصول 15 و19 قانون اساسی کشورایران به حقوق اقلیتهای قومی اشاره گردیده است .همچنین طبق تحقیقات صورت پذیرفته اگرچه در ایران توجه خوب وقابل قبولی نسبت به رعایت حقوق اجتماعی اقلیتهای قومی صورت میپذیرد ولیکن متاسفانه درعمل بصورت صددرصد کلیه حقوق اجتماعی مریوط به اقلیتهای قومی که درقانون اساسی مدنظرقرارگرفته رعایت نمیگردد. همچنین درخصوص نقش اقلیتهای قومی در تصمیم گیری ها در کشور ایران باید به این نکته توجه داشت که بدلیل حضورکمرنگ تربرخی ازاقلیتها ی قومی درمناصب سیاسی واجرایی کشور میزان اثر گذاری مؤثر آنان بر فرآیند تصمیم گیری و سیاست گذاری ملی کمتر میباشد.

کلیدواژه ها:

حقوق اجتماعی ، اقلیت ، اقلیتهای قومی ، قانون اساسی ، جمهوری اسلامی ایران