بررسی فقهی و حقوقی توهین به مقدسات با با رویکرد به آیه تعظیم شعائر

اعتقاد به مقدسات سابقه ی طولانی دارد و همزاد جوامع بشری میباشد.از همان آغاز تشکیل جوامع ابتدایی اعتقاد به مقدسات وجود داشته و کلمه ی مقدسات کلمه ای است که هم قابل توسعه و هم قابل تضییق میباشد.اهانت به مقدسات از عناوین مجرمانه ای است که در ماده 513 ق.م.اسلامی به عنوان یک جرم عمومی پیش بینی شده است و می توان آن را جزء جرایم دینی و مذهبی دانست.زیرا در فصلی بیان شده که عموما چهره ی دینی جرم مورد توجه بوده است.اهانت به مقدسات یکی از مسائل بسیار مهم در فقه و جوامع اسلامی است و مقدسات شامل مواردی است که مورد احترام جامعه ی اسلامی است که عبارتند از: ذات باری تعالی،قرآن،پیامبر اکرم(ص)،ائمه ی اطهار(ع)،مکانها و زمانهای مقدس،ولی فقیه،مراجع عظام،مومنان و به طور کلی تمامی اشخاصی که از هر گونه ناپاکی منزه بوده و عایت حرمت آنها ضرورت دارد.در آیه ی و من یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب از تعظیم و بزرگداشت شعائر و لزوم آن سخن گفته شده.در اینجا سعی شده با تکیه بر آیات و روایات و نظریات فقهی،جرم توهین به مقدسات و رابطه آن با تعظیم شعائر بررسی شود.

کلیدواژه ها:

مقدسات ، توهین ، ماده ی513 ق.م.اسلامی ، تعظیم ، شعائر الهی