تأثیر قرارهای قاطع دعوا بر روند رسیدگی به دعاوی مدنی

دادگاه در جریان دادرسی و بعد از پایان آن تصمیماتی اتخاذ می نماید که به نحو مستقیم یا غیر مستقیم در سرنوشت دعوا تأثیر دارد. تصمیمات قضایی یا رأی یکی از این تصمیمات اتخاذی از سوی دادگاه می باشد. رأی دادگاه اعم از قرار و حکم است. با بررسی عملکرد محاکم این مسئله کاملاً مشهود است که بخش عمده ای از آرای قضایی محاکم به صورت قرارهای قاطع دعوا صادر گردیده است. صدور قرارهای قاطع دعوا که شامل قرار ابطال دادخواست، قرار رد دادخواست، قرار رد درخواست، قرار رد دعوا، قرار عدم استماع دعوا و قرار سقوط دعوا می باشند موجب خروج پرونده ها از دادگاه بدون ورود در ماهیت دعوا می شوند. قانونگذار جهت برقراری نظم و عدم تراکم پرونده ها در محاکم و الزام اصحاب دعوا به رعایت تشریفات دادرسی قرارهای قاطع دعوا را وضع نموده است. قرارهای قاطع دعوا اگرچه دارای ویژگی ها و خصوصیات مشترک زیادی هستند، لیکن از نظر آثار حقوقی و جهات صدور با یکدیگر تفاوت دارند. از این رو در این مقاله، ابتدائاً تأثیر قرارهای قاطع دعوا بر روند رسیدگی در دعاوی مدنی و در نهایت به بحث در خصوص قرارهای قاطع در اعتبار امر مختوم در امور مدنی از دیدگاه رویه قضایی و آرای وحدت رویه مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

قرار ، قاطع ، دعوا ، اعتبار امر مختوم ، امور مدنی