یادگیری سازمانی و سازمان های یادگیرنده در سازمان های هزاره سوم

عصر امروز، عصر تغییرات پرشتاب و عدم اطمینان نسبت به آینده و نبود اطلاعات در دسترس کافی جهت تصمیم گیری برای مدیران است. تغییراتی که اگر سازمان خود را با آن موافق و همراه نسازد می تواند سازمان را به ورطه نابودی بکشاند. از این رو سازمان باید تنها یک ویژگی ثابت داشته باشد : تغییر و تطبیق مدوام، عنصری که شاکله اصلی سازمانهای یادگیرنده است. در سازمان های یادگیرنده بر ایجاد مجموعه ای از شرایط و ویژگی هایی در سازمان تأکید می شود که در پرتو آن، فرآیندهای یادگیری و مدیریت دانش با سهولت و سرعت بیشتری امکان اجرا پیدا می کند. در یادگیری سازمانی، تمرکز مدیر بر اجرای صحیح فرآیند یادگیری در سطوح مختلف سازمان است در حالی که در سازمان های یادگیرنده مدیران تلاش می کنند شرایط و پیش زمینه های انجام یادگیری در سازمان خود به وجود آید بنابراین با توجه به اهمیت یادگیری سازمانی و سازمان های یادگیرنده در این مقاله به بررسی این موضوع می پردازیم.

کلیدواژه ها:

سازمان های یادگیرنده ، یادگیری سازمانی ، مدیریت دانش