بررسی سازه های سنتی مورد استفاده در بهروری از منابع آب و جایگاه اقتصادی واجتماعی آن در استان بوشهر

استان بوشهر با مساحتی در حدود 28 هزار کیلومتر مربع دارای اقلیم خشک و بیابانی و متوسط بارندگی حدود 250 میلی متر می باشد، ریزش اندک جوی تابع وضعیت جغرافیایی و اقلیمی غالباً به صورت رگبار بوده که عمدتاً نیز از دسترس خارج می گردد. آب در این استان همواره مهم و مساله ای مورد توجه بوده است و این امر موجب کوشش بومیان برای بهره برداری از سیلاب به روشهای مختلف و بروز ابتکاراتی در این زمینه شده است. روشهایی مثل قنات، تراس بندی روی دامنه ها، بندسار، گورابها، احداث استخر، آب انبار، سدهای اصلاحی که از قدیم در این استان مرسوم بوده و با فرهنگ مردم آمیخته است. این روشهای بهره برداری از سیلاب و استفاده جهت آبیاری به صورت سنتی و بسیار سودمند می باشد. در این بررسی و تحقیق کوشش می شود روشها و سازه های سنتی و استحصال آب در استان معرفی و سپس از جنبه های مختلف چون اهداف، روش، نوع، نام محل، نحوه آبگیری، میزان آبیاری زمینهای کشاورزی پایین دست و توجیهات اقتصادی و اجتماعی آنها مطالعه و بررسی می گردد. این امر به صورت بررسی منابع و اطلاعات، مشاهدات مستقیم صحرایی و پرسشنامه های لازم همراه با مصاحبه از بومیان صورت می پذیرد. پس از بررسی اقتصادی و اجتماعی سازه های سنتی و نقش آنها در استحصال آب و بررسی نتایج به دست آمده به طبقه بندی روشها پرداخته و پیشنهادات لازم جهت اجرای پروژه های فنی و کاربردی و احیاء و اصلاح آنها ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی اقتصادی ، فعالیت های سنتی آبخیزداری ، ارزیابی اجتماعی ، فایده و هزینه