استفاده از سیستم استنتاج فازی، اعداد فاصلهای و عملگر نگاشت به منظور تعیین سطح ریسک

زمینه و هدف: ماتریس ریسک به دلیل دارا بودن ویژگیهایی نظیر ویژگیهایی نظیر ظاهر گرافیکی، راحتی در قابلیت درک و کاربری آسان به عنوان یکی از ابزارهای ارزیابی ریسک تبدیل شده است. از سوی دیگر، ویژگیهایی نظیر عدم دقت در طبقه بندی شاخص ریسک و هم چنین ذهنی بودن فرایند محاسباتی آن، استفاده از آن را محدود کرده است. به منظور حل این معضل در این مطالعه از سیسیتم های استنتاج منطق فازی و عملگرهای ریاضیاتی )اعداد فاصله ای و عملگر نگاشت ( استفاده شده است.روش بررسی: دراین مطالعه ابتدا 10 سناریوی ریسک در فرایند حفاری و لوله گذاری انتخاب شده، سپس نتایج ارزیابی ریسک با استفاده از چهارنوع ماتریس تحت عنوان ماتریس ریسک سنتی(ORM) سلول های جابهجا شده(RCM) بسط یافته(ERM) و فازی(FRM) مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نتایج نشان دادند که استفاده از ماتریس FRMو ERM به دلیل بالا بودن دو شاخص چگالی شباهت ریسک (RTD) و چگالی سطح ریسک(RLD) درماتریسORM وRCM و همچنین دقیق تر بودن نتایج ارائه شده در FRM و ERM درارزیابی ریسک اولویت داشته، هر چند ماتریس FRM به دلیل استفاده از توابع عضویت فازی نتایج قابل اطمینان تری ارائه می کند . نتیجه گیری: استفاده از مباحث ریاضیاتی جدیدنظیر مجموعه های فازی و عملگرهای حسابی و نگاشت جهت ارزیابی ریسک، در مواقعی که داده های دقیق دردسترس نبوده و یا اطلاعات آن به صورت محدوده ای در دسترس باشد می تواند دقت ماتریس ریسک را بهبود بخشیده و قابلیت اطمینان نتایج ارزیابی ریسک را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

ماتریس ریسک ، عدم قطعیت ، سیستم منطق فازی ، عملگرهای حسابی ، عملگر نگاشت