بررسی اثر بخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر هوش معنوی زوجین شهر اصفهان

سابقه و هدف: هوش معنوی که به موجب آن فرد در برابر رویدادها و حوادث زندگی بینشی عمیق می یابد و از سختی چالش های زندگی نمی هراسد.درسال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل برافزایش هوش معنوی زوجین شهر اصفهان بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود که در بین زوجین ارجاع داده شده به شوراهای حل اختلاف شهر اصفهان انجام گردید. نمونه آماری این پژوهش شامل 32 زوج بود که به روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش، مداخلات آموزشی مربوط به تحلیل رفتار متقابل را در طی 10 جلسه آموزشی دریافت نمودند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شالم پرسشنامه هوش معنوی کینگ بود. داده های جمع آوری شده به وسیله تحلیل کواریانس و توسط بسته نرم افزاری SPSS20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل چند متغیره نشان داد که آموزش تحلیل روابط متقابل منجر به افزایش معنی دار مولفه های تفکر وجودی ،انتقادی و تولید معنای شخصی درگروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل درمرحله پس آزمون شد(P<0/001) نتیجه گیری: طبق یافته های این مطالعه مشاوره گروهی به شیوه تحلیل ارتباط متقابل روش مناسبی برای افزایش هوش معنوی زوجین و در نهایت افزایش رضایتمندی انان می باشد و می توان با آموزش آن به ارتقاء کیفیت معنویت زوجین پرداخت.

کلیدواژه ها:

تحلیل رفتار متقابل ، هوش معنوی ، زوجین