بازشناسی اصول تنظیم مجدد زمین به منظور مدیریت توسعه زمین شهری

امروزه با تغییر و تحولات سریع شهرها، بخشی از بافت های شهری به دلیل فرسودگی و ناکارآمدی نتوانسته اند رابطه ی مناسب با محیط پیرامون خود و خدمات دهی به بهره برداران را فراهم نمایند. ازاین رو نیاز به مداخله در این گونه بافتها باتوجه به ایجاد و بنیاد خط مشی هایی در برنامه ریزی و طراحی فضاهای متناسب با فعالیت های مردم امری ضروری و اجتناب ناپذیر میباشد. تنظیم مجدد زمین یک راهبرد توسعه مبتنی بر مشارکت است که به وسیله آن الگوهای نامنظم زمین به شکل طرح های ساختمانی منظم بازآرایی می شود و به زیرساخت های پایه مجهز می شوند. این روش قابلیت انطباق و پیاده شدن در شهرهای کشور به خصوص در بافت های فرسوده و قدیمی را به خوبی داست و درخور مطالعه بیشتری است. همچنین این رویکرد مزیت های بسیاری نسبت به سایر رویکردها در احیای بافت دارد و قابل اجراتر از سایر رویکردها است.تحقق پذیری موثر این رویکرد نیازمند شرایطی است که می توان آنها را تحت عنوان اصول تنظیم مجدد زمین برشمرد. بنابراین در این مقاله با استناد به مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و به روش توصیفی تحلیلی به معرفی و بررسی روش - تنظیم مجدد زمین پرداخته شده است. در نهایت بابیان شرایط اجرای آن و پیش شرط های لازم برای یک تنظیم مجدد زمین موفق به تبیین ده اصل اساسی آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

زمین شهری ، مدیریت توسعه زمین شهری ، اصول ، تنظیم مجدد زمین