بررسی کارآمدی برنامه آموزش مهارتهای زندگی در بهبود سلامت روانی دانش آموزان

بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بربهبود سلام روانی دردانش آموزان پایه اول دوره متوسطه هدف اصلی پژوهش حاضر بود موادوروش کار: جامعه اماری پژوهش حاضر ازدانش آموزان سال اول متوسطه شهرتهران تشکیل یافته است نمونه موردنظر پژوهش متشکل ازدوگروه شامل: دانش آموزان مشغول به تحصیل درمدارس مجری درس اموزش مهارتهای زندگی گروه ازمایش و 2دانش اموزان مشغول به تحصیل درمدارس فاقد درس اموزش مهارتهای زندگی گروه گواه یامقایسه است نمونه پژوهش شامل 640 دانش اموز 331 نفر برای گروه ازمایش و 309 نفر برای گروه گواه یا مقایسه به عنوان حجم کل نمونه پژوهش ازمیان مدارس پسرانه و دخترانه انتخاب شدند که پس ازحذف تعداد 25 پرسشنامه به دلیل وجود برخی نقصان ها تجزیه و تحلیل نهایی با 615پرسشنامه انجام شد داده های پژوهش بااستفاده ازازمون سلامت عمومی GHQ-28 وپرسشنامه بررسی وضعیت برنامه اجرا شده گرداوری شدند نتایج پژوهش: برنامه یا درس اموزش مهارتهای زندگی اجرا شده فاقد اثربخشی معنادار دربهبود بهداشت روانی و مولفه های آن شامل: نشانه های بدنی اضطراب و بی خوابی نارساکنش وری اجتماعی و افسردگی است همچنین نتایج حاکی ازآن هستند که تمام مدارس گروه ازمایش موردمطالعه دست کم دریکی و اغلب درچندمورد اززمینه های مربوط کیفیت برنامه اجرا شده دارای کاستی و مشکل اساسی هستند

کلیدواژه ها:

آموزش مهارتهای زندگی ، کارآمدی ، سلامت روانی ، دانش آموزان