جایگاه الگو در تربیت دینی از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

سرمشق گیری و الگوپذیری مهمترین و کاربردیترین نوع شناخت و یادگیری در همه دوران زندگی است. بر همین اساس، یکی از روش های تربیت، تربیت به وسیله الگو است، که می توان آن راروش الگویی نامید. این روش در سرتاسر زندگی و ابعاد مختلف آن کاربرد دارد واز آن جا که محتوای تربیت را به صورت عینی و عملی ارائه می دهد، در انتقال مفاهیم و آموزش برنامه های تربیتی، بسیار مؤثر است. شاید بههمین دلیل است که در منابع اسلامی، بر بهره گیری از الگو و پیروی از اسوه های حسنه تأکید شده است. اسلام در ترسیم برنامه روزانه را متذکر شده، و آنان را به حضور مستمر و به موقع در جایگاه الگوهای شایسته الهی فرا میخواند و از » الگوپذیری « مسلمانان، پیوسته روشالگوهای ناشایست برحذر میدارد . تأثیرپذیری انسان از محیط و گرایش او به تقلید را می توان از مبانی اثرگذاری این روش نام برد . این مقاله به بیان جایگاه الگو در تربیت دینی بر اساس دستور العمل های قرآن و دیدگاههای امام علی(ع) در نهج البلاغه پرداخته است. در ابتدا مفهوم تربیت، تربیت دینی و الگوی تربیتی به اختصار معرفی و سپس شیوه الگو سازی قرآن کریم و نهج البلاغه مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در پایان به آیات و روایات قرآن و نهج البلاغه در مورد بهترین الگوهای تربیتی از نظر ، یعنی حضرت محمد صلی الله علیه وآله و پیامبران الهی اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

الگو ، تربیت دینی ، قرآن ، نهج البلاغه