بررسی کارایی روش رویداد-تحریک مبتنی بر کنترل مدل پیش بین در سیستم های کنترل خطی

در این مقاله، روش رویداد-تحریک مبتنی بر کنترل مدل پیش بین با افق محدود بررسی و برتری آن نسبت به روشمتداول رویداد-تحریک مبتنی بر تابع لیاپانوف ورودی به حالت، مورد مطالعه قرار می گیرد. در قانون رویداد-تحریک مبتنیبر مدل پیش بین، تمام حالت های تخمین زده شده در افق پیش بین، در اعمال قانون بهروز رسانی نقش دارد. کنترل کنندهمدل پیش بین با افق محدود در مقایسه با نوع افق بی نهایت زیر بهینه است. میزان زیر بهینه گی توسط یک پارامتر مشخصمی شود، که این پارامتر را میتوان به عنوان یک پارامتر عملکرد قابل تنظیم، در جهت مصالحه بین کارایی و فاصله زمانینمونه برداری ها در پیاده سازی قانون تحریک استفاده نمود. برای طراحی الگوریتم و مدار مناسب تنظیم کننده نیاز به تعیینمقدار دقیق حد بالا و پایین این پارامتر میباشد. در این مقاله یک حد پایین از حیث پایداری سیستم پیشنهاد گردیده است،که با وارد کردن این حد پایین بجای مقدار مرسوم آن یعنی 1، محافظه کاری کاهش خواهد یافت. همچنین در صورت عدمتعیین حد بالای این پارامتر مدار تنظیم کننده باید یک فاصله نامحدود را برای تنظیم این پارامتر جستجو نماید. یکنوآوری های این مقاله تعیین یک حد بالا برای این پارامتر است. در شبیه سازی نیز نشان داده می شود که افزایش این پارامتربه مقادیر بیش از حد بالای محاسبه شده تاثیر خود را در افزایش فاصله زمانی نمونه برداری از دست می دهد. بعلاوه نتایجشبیه سازی نشان دهنده عملکرد این پارامتر در افزایش فاصله زمانی نمونه برداری به قیمت کاهش کارایی سیستم کنترلیاست.

کلیدواژه ها:

روش رویداد-تحریک ، کنترل مدل پیش بین ، زیر بهینگی ، پایداری ورودی به حالت