سازمان های مردم نهاد، از ارتقاء مشارکت مدنی تا رفع مشکلات عمومی

در جهان معاصر سازمان های مردم نهاد از ابزار مهم انگیزه بخش جامعه محسوب می شوند. از اینرو می توانند با قبول تعهدات و رسالت حقیقی خود در مسیر ارتقاء مشارکت مدنی و تقویت هویت اجتماعی قدم بردارند. این ویژگی سازمان های غیردولتی عاملی است تا این مراکز به اهرم قدرتمند دولت ها در راستای توسعه سیاسی و اجتماعی به شمار آیند. چرا که به شکل عینی با مشکلات جامعه آشنا و آگاه از راهبردهای عملیاتی هستند؛ که همین امر زمینه تسهیل روند اعتماد دوسویه را میان مردم و سازمان های غیردولتی به دنبال دارد. در این بین سازمان های مردم نهاد از یک سو به ارائه راه حل های معقول در راستای تأیید سازمان ها به عنوان عوامل انطباق پذیری نظام ها با واقعیات و حقایق جامعه می پردازند و از سوی دیگر به اهرمی جهت تقویت رفتارهای سالم سیاسی، اجتماعی و حتی اقتصادی مردم بدل می شود. این در حالی است که سازمان های مردم نهاد در تنظیم روابط ملی و تدوین سیاستی سازمان یافته و مبتنی بر انضباط، در سه عامل اساسی یعنی منابع، سیاست ها و نهادها حضور و تاثیرگذاری فعال دارند. نهادها در نظام متمرکز به سازمان ها و تشکیلات دولتی محدود نمی شوند و این امر در نظام های مبتنی بر مردم سالاری از انباشته شدن خواسته ها و انتظارات مردم جلوگیری و در نهایت جامعه را به نقطه مطلوب هدایت می کند. از اینرو در پژوهش پیش رو تلاش خواهد شد؛ تا با تاکید بر تحقیقاتی میدانی (پرسش نامه) و با توجه به سیر تحول و نقش آفرینی سازمان های مردم نهاد در مسیر توسعه همه جانبه کشور به میزان تاثیرگذاری این مراکز در بین طیف جوان جامعه بپردازیم. لذا فرضیه پژوهش براین پایه استوار است که بین میزان روشنگری و اثربخشی در سیاست گذاری از سوی سازمان های مردم نهاد و حل آسیب های اجتماعی رابطه مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سازمان های مردم نهاد ، روشنگری ، مشارکت مدنی ، آسیب های اجتماعی ،