مطالعه واکنش خانوارهای شهری به افزایش قیمت آموزش عمومی

در این مقاله نخست خانوارهای شهری از جنبه تشابه میزان مخارج آموزش عمومی، با به کارگیری تابع انگل و آزمون همسانی واریانس در پنج طبقه دسته بندی شدند و پس از آن با استفاده از داده های بودجه خانوارهای شهری در طی سال های 1385 تا 1388 و سیستم تقاضای تقریبا ایده آل، کشش های قیمتی آموزش به تفکیک گروه های پنج گانه خانوارها محاسبه و معلوم شد که تقاضای خصوصی آموزش عمومی برای خانوارهای کم درآمد و متوسط (طبقات اول و دوم) نسبت به تغییر قیمت با کشش و برای طبقه با درآمد متوسط کمتر حساس و برای طبقات متوسط به بالا و بالا بی کشش است. بنابراین با توجه به حساس بودن تقاضای خانوارهای متعلق به گروه های درآمدی متوسط پائین و کم درآمد (طبقات اول و دوم)، سیاست های معطوف به تعدیل قیمت آموزش نباید به تکوین سرمایه انسانی در نزد طبقات محروم آسیب رسانند.