راهکارهای ارتقای بهره وری منابع انسانی در صنایع (پیاده سازی سیستم های خطاناپذیرسازی)

کوشش های اقتصادی انسان همیشه و همواره معطوف بر آن بوده است که حداکثر نتیجه را از حداقل تلاش ها و امکانات به دست آورد. این تمایل را می توان اشتیاق وصول به بهره وری افزونتر نام نهاد. جمیع اختراعات و ابداعات بشر از ابتدایی ترین ابزار کار در اعصار بدوی گرفته تا پیچیده ترین و بغرنجترین تجهیزات مکانیکی و الکترونیکی زمان حاضر، متاثر از همین تمایل و اشتیاق می باشد. هر انسان عاقل و خردمندی می خواهد که بهترین کار را انجام دهد و بهترین بهره را حاصل کند. در بینش مدیریت علمی، با بنیانگذاری "تیلور"، خردگرایی سازمانی یا رفتار عقلانی سازمان مترادف با بهره وری و کارایی به کار می رود. اصولاً مدیریت عبارت است از: "دانش افزایش بهره وری و استفاده بهینه از منابع و امکانات موجود به منظور نیل به اهداف تعیین شده". بهره وری مفهومی است جامع و کلی که افزایش آن به عنوان یک ضرورت، جهت ارتقای سطح زندگی، رفاه بیشتر، آرامش و آسایش انسانها، که هدفی اساسی برای همه کشورهای جهان محسوب می شود، همواره مد نظر دست اندرکاران سیاست و اقتصاد و دولتمردان بوده و می باشد. شاید به طور رسمی و جدی، نخستین بار لغت بهره وری در مقاله ای توسط فردی به نام "کوئیزنی" در سال 1776 میلادی ظاهر شد. بعد از بیش از نیم قرن یهنی در سال 1883 آن طور که فرهنگ لغت شناسی لاروس بیان می کند، فردی به اسم "لیتر" بهره وری را بدینگونه تعریف کرد: "قدرت و توانایی تولید کردن"، که در واقع در این جا بهره وری اشتیاق به تولید را بیان می کند.

کلیدواژه ها:

بهر وری ، خطا ناپذیرسازی ، منشا عیوب ، استاندارد سازی