بررسی تاثیرات مفهوم حس تعلق به مکان ازمنظر معنویت درمعابدایران

پژوهشهای انجام شده نشان می دهد محیط علاوره برعناصرکالبدی شامل پیام ها ، معانی ورمزهایی ا ست که مردم براساس نقش ها، توقعات، انگیزه ها ودیگرعوامل ازرمزگشایی ودرک می کنند ودرموردآنها به قضاوت می پردازند، پس می توان گفت باطن معماری، جست وجوی آدمی برای یافتن پایگاه وجودی وآشکار کردن معنا ازطریق نمادهای معماری است. براین اساس درک معنای محیط و روند شکل گیری آن ونیز پارامترهای تاثیرگذاربرآن می تواند درخلق محیطی مطلوب برای هربنایی باکاربری ویژه خودکه هدف اصلی معماری است تاثیرگذارباشد.این پژوهش تصمیم دارد که پارامترهای تاثیرگذاربرشکلگیری معنای حس تعلق به فضا درمحیط های عبادی به دست آورد. باتوجه به اینکه برای گردآوری اطلاعات درتحقیق فوق نیازبه کسب اطلاعات ازجامعه آماری است لذاابزارمورداستفاده دراین تحقیق کمی وکیفی رجوع به منابع کتابخانه ای ، پرسشنامه وهمچین مصاحبه بامراجعین درمعابد وفضاهای مذهبی کنونی درباره حس آنها به مکان می باشد.

کلیدواژه ها:

تعلق به مکان ، حس مکان ، عبادتگاه ، معنویت