بررسی ومقایسه آثار معماران اقلیم گرای شرق آسیا بامعماران غربی

اقلیم در معماری سرزمین ایران همواره از عوامل تعیین کننده در عرصه معماری بوده است بنابراین به نظر می رسد ، تدقین وکنکاش پیرامون مفاهیم ومبانی اقلیمی امری ضروری در جهت بازشناسی معماری بومی هر سرزمین باشد . گذشتگان ما برای تطابق با شرایط سخت اقلیمی درنحوه طراحی وانتخاب مصالح ونوع ساخت خود ، به گونه ای عمل می کردند که بنا بهترین شرایط را برای آسایش وآرامش انسان فراهم آورد. در حال حاضر ،گاه با تقلید کورکورانه از معماری غرب وآنچه معماری بین المللی نامیده می شود ، تجربیات گذشته خود را به فراموشی سپرده ایم وگاهی نیز با به کارگیری صوری عناصر معماری سنتی در بنای ساخته شده ، فقط ساختمانی را داریم که از نظر ظاهری شبیه معماری گذشته است ، ولی کارایی آن را ندارد ویا درمحلی نامناسب وبه دور از فرهنگ منطقه بنا شده است هدف ازاین پژوهش بررسی وتطبیق آثار برخی از معماران اقلیم گرا را در راستای دستیابی به شرایط آسایش انسان در اقلیم های مختلف می باشد . نتایج حاصل ازاین تحقیق که با مطالعات کتابخانه ای وبا روش تحلیلی- توصیفی انجام شده است نشان می دهد اغلب معماران اقلیم گرا با استفاده از مصالح بومی سعی در فراهم نمودن آسایش وراحتی ساکنان در هر اقلیم می کردند.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماران اقلیم گرا ، معماران شرقی ، آسایش انسان