مقدمه ای بر ادبیات مکمل دانش

در عصر اقتصاد مبتنی بر دانش، برای یک شرکت سخت خواهد بود که به تنهایی یک پروژه طولانی که معمولا نیازمند دانشهای ویژه مختلف، متنوع و پیچیده است را انجام دهد. بهمنظور انجام موفقیتآمیز یک پروژه بزرگ و پیچیده، شرکت این پروژه را از طریق ایجاد یک ائتلاف به سایر شرکتهای موجود در زنجیره تامین برونسپاری میکند. بنابراین، شرکتها نیازمند اتخاذ برخی از مکانیزمهای تشویقی برای به اشتراکگذاری دانش ویژه، بهمنظور رسیدن به خروجی اثرات مکمل دانش هستند. توسعه مکملهایدانش یکی از مسائل مهم نظری و عملی در روابط بین سازمانی است؛ علیرغم رشد تمایل نسبت به دانش مکمل بین خریداران و عرضهکنندگان در یک زنجیره تامین، تعریف عملیاتی آن روشن نیست، و پژوهشهای حاضر گویای عوامل تشکیلدهنده آن نیستند. این مطالعه کمک موثری به توسعه ادبیات مدیریت زنجیره تامین و مکمل دانش میکند. زیرا، اولا به نظریه مکملها، با شناسایی ابعاد دانش مکمل و ایجاد ابزارهایی برای سنجش آن، کمک میکند. این سنجش دو بعد دانش مکمل، منحصربهفرد بودن و قابلیت مصرف، را در دو دامنه دانشی، دانش برنامهریزی و عملیاتی، در یک زنجیره تامین تحت تاثیر قرار میدهد. ثانیا، پژوهشهای تجربی کمی درباره روابط علی بین دانش مکمل و ارزش افزوده مشتق شده از آن انجام شده است. در پژوهش حاضر پس از بررسی و مطالعه ادبیات نظری، بهویژه متون جدید، از روش توصیفی_تحلیلی و کتابخانهای و همچنین از فیشبرداری به عنوان ابزاری جهت گردآوریاطلاعات استفاده شده است