بررسی اثرات فناوری اطلاعات و ارتباطات بر اشتغال و بهره وری نیروی کار دراقتصاد ایران با استفاده از روش همگرایی طی سالهای 93-1350

ظهور و گسترش وسایل ارتباط جمعی در سطح جامعه، متغیرهای اقتصادی را دستخوش تغییر قرار داده است. یکی از متغیرهای اصلی و مهم اقتصادی، سطح اشتغال جامعه است. فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) میتواند نظام شغلی جامعه را دگرگون کند. این مسئله در مورد همه کشورهای جهان منجمله ایران صدق میکند. از آنجایی که بحث اشتغال یکی ازموضوعهای مهم در کشور محسوب میشود، در این مقاله سعی شده است پس از شناسایی اثر مهم فناوری اطلاعات و ارتباطات بر اشتغال و بهره وری نیروی کاردرکشور ایران، مدل با استفاده از تکنیک های اقتصادسنجی و آمارهای سری زمانی برآورد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. الگوی مورد نظر از طریق تکنیکهای همجمعی و مکانیسم تصحیح خطا و با استفاده از داده- های سری زمانی 93-1350 تخمین زده شده است. نتایج این مقاله نشان میدهد که فناوری اطلاعات و ارتباطات در کوتاه مدت، اثر منفی بر اشتغال و بهره وری نیروی کاردارد اما در بلندمدت این اثر مثبت خواهد بود. همچنین اثر فناوری اطلاعات بر بهره وری نیروی کار ماهر در ایران در بلندمدت، مثبت و بر نیروی کار غیرماهر منفی است.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات و ارتباطات ، همجمعی ، اشتغال ، بهره وری نیروی کار ، ایران