بررسی شاخصه های شهری در ساختار فضای شهر ایرانی

پاسخگویی به نیازهای اجتماعی انسان و تامین فرصتهای لازم در زمینه کسب تجارب اجتماعی وی ، مستلزم وجود فضا وقرارگاه کالبدی است.از دهه 1990 میلادی تا کنون ، دیدگاه مبتنی بر بعد اجتماعی یا لایه برابری ، مساوات وعدالت اجتماعی توسعه پایدار در حوزه اکولوژی اجتماعی مورد بحث قرارمیگیرد، با اعتقاد به اینکه بازیگران اصلی در توسعه، انسان و اجتماعات او هستند . تحقیق با این پرسش آغاز می شود که شهر سنتی ایرانی با سازماندهی تعریف شده و مناسب کالبدی که دارد چگونه به پیوستگی اجتماعی دست یافته و شهر را در مقابل ناهنجاریها و رخدادهای پیش بینی نشده ایمن و پایدارنموده است .هدف از نگارش مقاله حاضر، بیان رابطه بین شاخصه های اجتماعی با ساختار کالبدی فضاهای شهری میباشد . راهبرد مورد استفاده برای انجام تحقیق حاضر ، تفسیری و تاریخی است و جهت گیری اتخاذ شده از نوع تبیینی و جزء نگرهست.تدبیرمورداستفاده اسناد و شواهد مادی موجود میباشد .در آن مفاهیم هویتی که در شکل گیری کالبد فضای شهر ایرانی موثرند در مصادیق و نمونه هایی از فضای شهر ایرانی، شناسایی شده است و با مطالعه مولفه های مطلوب شهری ،مورد ارزیابی قرار می گیرد. نهایتاٌ نتیجه تحقیق به صورت یک نمودار مفهومی بیا ن می شود که یک سوآن بارزه های معنوی وکالبدی فضاهای شهر ایرانی است قرار دارد در سوی دیگر بعد از بررسی شاخصهای مکان مطلوب به بیان عوامل کالبدی که آن را ازسایر تمدنها متمایز می کند ، می پردازد .نتایج حاصل از مقایسه شاخصه های طرح شده در مدل، نشان می دهد که عوامل کالبدی دخیل درشکل دهی مکان مطلوب فضای شهرسنتی ایرانی که در هویت بخشی به فضای شهری ایرانی نقش عمده ای ایفا میکنند چگونه می تواند در ارتقای کیفیت اجتماعی شهر ایرانی موثر باشند .

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، پیوستگی اجتماعی ، فضای شهر ایرانی ، مکان مطلوب