بررسی ارتباط میان بازی کردن و ارتقای سطح تعاملات اجتماعی کودکاندر فضاهای مرتبط با کودکان

شناخت دنیای پرتحرک و شاد کودک، گذشته از لذتی که می تواند داشته باشد، خود از جمله مسایلی است که پی ریزی جامعه ای انسانی نیاز فراوان بدان دارد. گذشته از پدران و مادران و مربیان که مستقیماً با کودکان سروکار داشته و نیاز فراوان به شناخت آنها دارند، دیگران نیز باید این گلهای باغ انسانی را بشناسند و بدانند که این موجودات زیبا، ساده و معصوم، درست از زمانی که قادر می شوند جمله ای را به درستی ادا کنند وارد دنیای دیگری می گردند. دنیای تفکر، اندیشیدن و ارتباط برقرار کردن که شناخت آن، عملی شایستهی بررسی است. کودک در بازی کردن با سایر کودکان یاد میگیرد که چطور با بیگانه ها روابط اجتماعی برقرار کند و چطور مشکلاتی راکه این نوع رابطه بوجود می آوردحل کند. این نکته حقیقت دارد که کودک امکان دارد از طریق تماس با سایر کودکان درمدرسه یاد بگیرد که چه نوع رفتار اجتماعی داشته باشد، ولی محیط مدرسه بر خلاف بازی آزادانه، موقعیت های کمی را برای رفتار اجتماعی در اختیار کودک قرار میدهد. به ندرت خانه یا مدرسه راه کافی و مناسب برای ارضای تمایل تماس های اجتماعی را به کودک میدهد. روش پژوهش در این تحقیق، تحلیلی - توصیفی است . هدف از این پژوهش، شناخت و بررسی عوامل تاثیرگذار در فرایند بازی کودکان و ارتباط میان این موضوع با سطح مهارت های اجتماعی و توانایی برقراری ارتباط در آنها، در فضاهای مرتبط با خودشان می باشد. نکته حایز اهمیت، تعیین و شناخت عوامل و فاکتورهای تاثیر گذار در افزایش قدرت ارتباط میان کودکان در فضاهایی کودک محور مانند مهد کودک ها، کودکستان ها، دبستان ها و مجموعه های تفریحی بازی و سرگرمی می باشد.

کلیدواژه ها:

ارتباط ، بازی کردن ، تعاملات اجتماعی ، کودکان ، فضاهای مرتبط با کودکان