بررسی و مقایسه کیفیت آموزش در رشته های الکترونیکی و حضوری دانشگاه پیام نور مورد مطالعه: دانشگاه پیام نور گرمسار

زمینه: محدودیت های موجود در تامین منابع مربوط به آموزش حضوری باعث شده بسیاری از نظام های آموزشی به سمت آموزش های از راه دور بویژه آموزش های الکترونیکی روی آورند. این در حالیست که یکی از دغدغه های برنامه ریزان و سیاست گذاران نظام آموزش عالی کشور اطمینان یاافتن از مطلوبیت کیفیتی این نوع آموزش می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه کیفیت آموزش در رشته های الکترونیکی و حضوری در دانشگاه پیام نور می باشد. روش: برای انجام پاژوه ، 176 نفار از دانشاجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور در دو گروه رشته های های الکترونیکی و سنتی با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهای با 34 سوال بود که روایی آن به روش قضاوتی تامین شد و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 903 / 0 بدست آمد . یافته ها نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین کیفیت آموزش در رشته های حضوری و الکترونیکی تفاوت معنی دار وجود دارد. همچنین مشاهده شاد کیفیت آموزش الکترونیکی در مولفه هایی چون طراحی آموزشی، تعامل، محتوا، دسترس پذیری، سیستم مدیریت یادگیری و بهره گیری از چند رسانه ای ها بهتر از آموزش سنتی حضوری می باشد. بحث و نتیجه گیری: در مجموع نتایج حاصل از پژوهش بر تائید تجربی این ادعا می افزاید کاه کیفیت آموزش در آموزش الکترونیکی تفاوت معناداری با آموزش سنتی دارد و باه خاطر برخورداری از برخی قابلیت ها از جمله حذف محدودیت های زمان و مکان در برقراری تعامل آموزشی و دسترس پذیری توسط یادگیرندگان، می تواند آموزشی به نسبت کیفی تر نسبت به آموزش سنتی ارائه دهد. نتایج حاصل از پژوهش می تواند مورد توجه آن گروه از برنامه ریزان و سیاستگذاران نظام ها و مؤسسات آموزشی قرار گیرد که از محدودیت منابع گوناگون در خصوص فراهم کردن شرایط آموزش حضوری رنج می برند

کلیدواژه ها:

کیفیت آموزش ، آموزش الکترونیکی ، آموزش سنتی