پیرامون واج شناسی فعل درکردی: نگاه بهینگی به تنوع گویشی

بنا بر اصل غنای واژگانی در نظریهٔ بهینگی، محدودیتی بر درون داد وجود ندارد و تنوع زبانی در این نظریه به شکل تفاوت در ترتیب بین محدودیتها تعریف می شود. این مقاله میکوشد با در نظر داشتن این فرضیه که صورت فعلی گویش سورانی در گذر زمان دچار تغییرات کمتری نسبت به صورتهای فعلی گویشهای اردلانی و کلهری شده است، آن را به عنوان صورت اولیه در نظر گرفته و در چارچوب نظریهٔ بهینگی، نمونه ای از تنوع بین این سه گویش را به شکل تفاوت در ترتیب محدودیتها نشان دهد. بدین منظور، پس از مصاحبه باده گویشور سورانی، ده گویشور اردلانی و ده گویشور کلهری و به دست آوردن پیکرهٔ صوتی، گونهٔ سورانی به عنوان درون داد برای تابلوهای محدودیتی مختلف در نظر گرفته شد و با توجه به ترتیبی که از محدودیتهای گویشهای اردلانی و کلهری به دست آمد، دلیل تنوع موجود مشخص شد. دلیل این تنوع، ترتیب تسلط محدودیتهای نشانداری بیشتر در کلهری و سپس در اردلانی نسبت به سورانی است.

کلیدواژه ها:

صرف واجشناسی ، کردی ، فعل ، تنوع گویشی ، نظریهٔ بهینگی ،