بررسی تحمل به خشکی هیبریدهای مونوژرم چغندر قند در شرایط کشت درون شیشه ای با استفاده از پلی اتیلن گلیکول (PGE6000)

پژوهش حاضر به منظور ارزیابی میزان تحمل به خشکی هیبریدهای جدید مونوژرم چغندرقند با استفاده از پلی اتیلن گلیکول 6000، درشرایط کشت درون شیشه ای انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طر کاملاً تصادفی با چهار تکرار، در مؤسسه تحقیقاتاصلا و تهیه بذر چغندرقند (کرج) در سال 1392 انجام شد. تعداد 23 هیبرید جدید مونوژرم چغندرقند به همراه دو شاهد متحمل ومعمولی در دو سطح نرمال (پتانسیل اسمزی صفر) و تنش خشکی (0/7- مگاپاسکال) کشت شدند. پس از شش هفته، صفاتی از قبیل طول ریشه چه و ساقه چه، وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه، طول، وزن تر و وزن خشک گیاهچه اندازه گیری شدند. تجزیه واریانسداده ها نشان داد که اثر سطوح تنش و اثر متقابل ژنوتیپ در تنش برای تمامی صفات بررسی شده معنادار شده است. اثر ژنوتیپ نیزبرای تمامی صفات به غیر از وزن خشک ریشه چه معنادار شد. براساس نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای به روش Ward هیبریدهای مطالعه شده تحت شرایط نرمال و تنش خشکی از نظر خصوصیات گیاهچه ای به ترتیب در سه و چهار گروه مختلف قرار گرفتند که درشرایط نرمال هیبریدهای 2، 21، 22، 3، 23 و 20 و در شرایط تنش نیز هیبریدهای 13، 4 و 3 به منزله گروه برتر شناخته شدند. همچنین به منظور مقایسه میزان تحمل به خشکی و غربال نهایی هیبریدهای متحمل و برتر، از شاخص تحمل به تنش (STI) استفاده شد و هیبریدهای 13، 22، 23، 21، 7، 4، 20 و 3 به منزله متحمل ترین هیبریدها نسبت به تنش خشکی در مرحله گیاهچه ای معرفی شدند که در کارهای اصلاحی آینده می توانند توسط پژوهشگران به کار گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، تنش ، شاخص STI ، شرایط آزمایشگاه ، مونوژرم ، هیبرید