مقایسه کشت بهاره و پاییزه نخود ( Cicer arietinum ) از نظر عملکرد و پروتئین دانه تحت تاثیر کود بیولوژیک و آبیاری تکمیلی در شرایط آب و هوایی ایلام

یکی از روش های موثر در افزایش عملکرد نخود تغذیه و تاریخ مناسب کشت این گیاه است. به منظور بررسی اثر کشت بهاره و پاییزه نخود بر کمیت دانه نخود، آزمایشی به صورت اسپلیت - فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. سه عامل شامل آبیاری تکمیلی در کرت های اصلی ( I1= بدون آبیاری، I2 = یک بار آبیاری و I3 = دوبار آبیاری ) و فصل کاشت ( S1 = فصل کاشت بهاره و S2 = فصل کاشت پاییزه ) و تلقیح فسفات بارور 2 ( P1 = عدم مصرف بارور 2 و P2 = مصرف بارور 2 ) به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین فصل کاشت پاییزه ( 3/1 گرم ) و فصل کاشت بهاره ( 2/1 گرم ) تفاوت بسیار معنی داری وجود داشت و از نظر غلظت پروتئین دانه بین فصل کاش پاییزه ( 21/3% ) و کاشت بهاره ( 19/6% ) تفاوت قابل توجهی وجود داشت به نحوی که غلظت پروتئین دانه در کاشت پائیزه در حدود 8/6 درصد بیشتر بود. در کاشت پائیزه بیشترین عملکرد دانه و پروتئین دانه به دست آمد. به نحوی که بیشترین عملکرد دانه ( 911/4 کیلوگرم در هکتار ) و عملکرد پروتئین دانه ( 200 کیلوگرم در هکتار ) در فصل کاشت پائیزه بدست آمد. افزون بر این اثرات متقابل سه گانه بر عملکرد و پروتئین دانه معنی دار گردید. در مجموع نتایج آزمایش بیانگر راندمان بسیار بالای کشت پائیزه در میزان عملکرد و پروتئین دانه بود.

کلیدواژه ها:

نخود ، فال کاشت ، آبیاری تکمیلی ، فسفات بارور 2 ، عملکرد دانه و پروتیین دانه