فرسایش ژنتیکی گونه های اجدادی لگوم ها در طبیعت

رشد جمعیت و افزایش درآمدها به طور موثری رقابت برای حبوبات به عنوان منابع بیوانرژی، فیبر و برای دیگر مقاصد صنعتی را افزایش می دهد. برداشت بیش از حد منابع موجب تشدید بحران کم آبی، موجب محدودیت های حاصل خیزی خاک، تغییرات آب و هوایی و فرسایش ژنتیکی می گردد. خانواده بقولات در لرستان بزرگترین خانواده گیاهی هستند. نیازهای تغذیه ای یک جمعیت وسیعی از حیوانات اهلی ضرورت مصرف گیاهان علوفه ای لگوم ها را به صورت محصولات تناوب کشت نمایان می سازد. تلاش های مختلف بین المللی برای توجه سریع و موثر کشاورزان به گونه های فراموش شده که مخصوص کشت در چنین مناطقی هستند؛ در حال انجام می باشد. لگوم های مورد مطالعه عبارت بودند از: Pisum, Lathyrus, Phaseolus, Cicer, Lens, Vicia. مطالعات نشان داد که گونه های علوفه ای لگوم ها دارای پتانسیل تولید در زمینه ای رها شده هستند. که مستقیماً مورد چرای نشخوار کنندگان کوچک قرار می گیرند. علاوه بر این پرهیز از تک محصولی، این گونه ها کنترل بیماری های ریشه و نماتودها در غلات را تسهیل می کنند. آنها همچنین مانع فرسایش و بهبود ساختار خاک می شوند. علی رغم تنوع گونه های قابل دسترس در طبیعت تعداد خیلی کمی از آنها بعنوان منبع غذایی برای احشام مورد استفاده قرار گرفته اند. نتایج ما نشان داد که براساس مطالعات انجام شده گونه های vicia narbonenis دارای سازگاری بالا و یک سطح بالایی از پتانسیل به ناحیه مدیترانه ای می باشد که میزان بارندگی از 350 میلی متر تجاوز نمی کند. تولید بالای دانه، تولید بالای بیومس و توانایی تثبیت نیتروژن در خاک، مقاومت در مقابل سرما و یخ زدگی در زمستان، سبب شده این گیاه از پتانسیل بالایی برخوردار باشد.

کلیدواژه ها:

فرسایش ژنتیکی ، لگوم ها ، لرستان ، بیومس ، تثبیت نیتروژن