بررسی سازگاری و پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های عدس دیم به روش AMMI

روش های مختلفی برای تعیین اثر متقابل ژنوتیپ × محیط وجود دارد که مهم ترین آنها عبارتند از روش های پارامتری، ناپارامتری و چند متغیره. در این پژوهش تعداد 12 ژنوتیپ پیشرفته عدس انتخابی از آزمایش های پیشرفته مقایسه عملکرد سال زراعی 89-1388 به همراه ارقام شاهد کیمیا و گچساران به مدت سه سال زراعی ( 92-1389 ) در مناطق گچساران، گنبد، خرم آباد و مغان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شدند. در این تحقیق از روش امی برای تجزیه اثرات متقابل ژنوتیپ × محیط استفاده شد. نتایج نشان داد ژنوتیپ های شماره 4، 6 و 7 با اختصاص کمترین مقادیر رتبه و بالاترین میانگین عملکرد دانه در گروه ژنوتیپ های پایدار قرار گرفتند و به عنوان ژنوتیپ های امید بخش و ژنوتیپ های شماره 5 و 8 از جمله ژنوتیپ های مطلوب برای والدین پروژه های تلاقی انتخاب شدند.

کلیدواژه ها:

پایداری عملکرد ، روش امی ، عدس