میزان تأثیرپذیری جذب و تجمع عناصر غذایی ضروری و عملکرد ماش ناشی از فاصله آبیاری و آرایش کاشت

به منظور بررسی اثر فاصله آبیاری و آرایش کاشت بر روند جذب و تجمع عناصر غذایی ازت، فسفر، پتاسیم و همچنین عملکرد بیولوژیک و دانه ماش، آزمایشی در تابستان سال 1392 به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشی و تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل فاصله آبیاری در سه سطح ( I1:7 روز؛ I2:11 روز و I3:15 روز ) به عنوان عامل اصلی و چهار آرایش کاشت شامل یک ردیفه روی پشته، دو ردیفه متقابل، دو ردیفه زیگزاگ و دستپاش به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که با افزایش فواصل آبیاری از 7 به 15 روز از جذب عناصر غذایی کاسته شد. اما در این بین، بکارگیری آرایش های کاشت دو ردیفه سبب افزایش درصد جذب این عناصر شد. بالاترین درصد جذب ازت از فاصله آبیاری 11 روز و نیز بالاترین عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، درصد جذب فسفر و پتاسیم از فاصله آبیاری 7 روز با آرایش کاشت دو ردیفه مخصوصاً دو ردیفه زیگزاگ بدست آمد. با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت جهت دستیابی به بیشترین درصد جذب عناصر غذایی ضروری و نیز عملکرد در ماش، آبیاری با فواصل کم تر و بکارگیری آرایش های کاشت دو ردیفه به خصوص دو ردیفه زیگزاگ مناسب است.

کلیدواژه ها:

تنش رطوبتی ، آرایش هندسی ، عناصر غذایی ضروری ، عملکرد دانه ، ماده خشک