شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر استرس شغلی کارکنان بخش درمان و غیر درمان بیمارستان ها ( مورد مطالعه: بیمارستان رازی اهواز)

در این پژوهش در صدد شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر استرس شغلی کارکنان بخش درمان و غیر درمان بیمارستان ها (مطالعه موردی بیمارستان رازی اهواز) می باشیم. تحقیق حاضر براساس هدف کاربردی و برحسب نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی به شمار می آید. همچنین از حیث ارتباط بین متغیرهای تحقیق از نوع هم بستگی است. جامعه آماری پژوهش را 536 نفر از کارکنان بیمارستان رازی اهواز تشکیل می دهد که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 224 نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شد به منظور سنجش متغیرهای تحقیق نیز از پرسش نامه استفاده شده است. در کل 224 پرسش نامه توزیع شده و تعداد 209 پرسش نامه معتبر از پاسخ دهندگان جمع آوری گردید . تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS 100 گرفته است. نتایج حاکی از آن بود که بیمارستان رازی اهواز، از نظر عوامل فردی و عوامل سازمانی، عوامل غیر کاری، مسائل رفتار و فشار روحی در سطح نسبتاً مناسبی قرار دارد و استرس شغلی در بین کارکنان در حد متوسط وجود دارد. همچنین با استفاده از رگرسیون خطی نشان داده شد که بین عوامل فردی، عوامل سازمانی، مسائل رفتاری و فشار روحی و روانی رابطه معناداری وجود دارد اما بین عوامل غیر کاری به استرس شغلی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین یافته ها نشان داد که در رتبه بندی عوامل مؤثر بر استرس شوقی به ترتیب عوامل سازمانی، فشار روحی و جسمی، عوامل فردی و مسائل رفتاری اولویت بندی می شوند.

کلیدواژه ها:

استرس شدید ، بخش درمان و غیر درمان ، بیمارستان رازی اهواز