مطالعه تطبیقی جایگاه دین در قانون اساسی ایران و ترکیه

قانون اساسی به عنوان عالی ترین سند حقوقی - سیاسی در هر جامعه سیاسی از جایگاه بسیار بالایی برخوردار است. زیرا آنان، ساختار و شکل حکومت، انواع نهادهای سیاسی و حقوق و آزادی های اساسی شهروندان را مشخص کرده، روابط متعادل دولتمردان و فرمان برداران و همچنین وظایف و تکالیف آنان را تعیین می کند. این پژوهش با عنوان مطالعه تطبیقی جایگاه دین در قانون اساسی ایران و ترکیه انجام شده است. این مطالعه با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به این سؤال پاسخ می دهد که دین در اصول قانون اساسی ایران و ترکیه از چه جایگاهی برخوردار می باشد؟ یافته های مطالعه نشان می دهد که جایگاه دین در قانون اساسی ایران به صورت محوری بوده است اما در قانون اساسی ترکیه فقط به عنوان یک موضوع فرعی و به عنوان یکی از مذاهب قانونی کشور پذیرفته شده است. در قانون اساسی ترکیه مواد 14، 24 و 2 به موضوع دین می پردازد و آن را به طور مستقیم مورد تحلیل قرار می دهد و دادگاه عالی قانون اساسی ترکیه وظیفه صیانت از لائیک ماندن قوانین تصدیقی را برعهده دارد. شباهت قانون اساسی ترکیه با ایران را می توان در پذیرفته شدن تکمه مذهبی اسلام در هر دو قانون اساسی دید در غیر این صورت مبرهن است که قانون اساسی ترکیه با محوریت سکولار تفاوت های عمیقی با قانون اساسی ایران دارد.

کلیدواژه ها:

دین ، قانون اساسی ترکیه ، قانون اساسی ایران ، جمهوریت ، لائیک