بازآفرینی شهری و تاثیر آن بر بافت های فرسوده ی شهری

مقدمه: در ادبیات اخیر دنیا، واژه بازآفرینی شهری به عنوان یک واژه عام که مفاهیم دیگری نظیر بهسازی، نوسازی، بازسازی، توانمند سازی و روان بخشی شهری را در بر می گیرد، به کار می رود. بازآفرینی شهری به مفهوم احیا، تجدید حیات و نوزایی شهری و به عبارتی دوباره زنده شدن شهر است. در بازآفرینی شهری، توسعه شهری به مفهوم رشد کمی عناصر کالبدی شهر برای اسکان جمعیت و ارتقای کیفیت زندگی، در قالب طرح های توسعه شهری رخ خواهد داد (1).روش: مطالعه مروری حاضر از طریق جستجو در پایگاههای دادهای داخلی همچون SID, Magiran, Iran Medex, ISC و پایگاه های داده ای خارجی Web of Science، Scopus، Prequest، Google Scholar، و غیره از سال 2007 به بعد و با کلید واژه های Development ،regeneration ، Urban regeneration، texture worn انجام پذیرفته است.یافته ها: بافت کهن و قدیمی شهرها به واسطه قدمت تاریخی و وجود عناصر باارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، دربرگیری بازار اصلی شهر و قلب تپنده اقتصادی آن دارای ارزش و جایگاه منحصر به فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر است. این بافت ها با مشکلات و موانع ساختاری و عملکردی خاصی در ابعاد مختلف مواجه می باشند. رویکرد بازآفرینی پایدار یکی از جدید ترین رویکردهای پذیرفته شده جهانی در مواجه با بافت های فرسوده است. طرح های بازآفرینی سعی در استفاده از پتانسیل های موجود در مناطق فرسوده را دارند و بنابراین سعی دارند با بهره گیری از مشارکت گسترده عمومی با صرف کمترین بودجه، حیات اجتماعی و رونق اقتصادی را به بافت بازگردانند.بحث: بحثی که امروزه در ساماندهی این مراکز تاریخی درکشورمطرح است، بحث بازآفرینی می باشد که قبلا تحت عناوین دیگری همچون بازسازی، نوسازی، بهسازی و ساماندهی مطرح شده است و حال بازآفرینی تمامی این مباحث را در بر دارد و سعی در احیاء شهر و نوزایی آن در راستای مشارکت مردمی در عرصه های اجتماعی، اقتصادی، محیطی و کالبدی به منظور ارتقای کیفیت زندگی در در مراکز تاریخی شهر و محله های هدف در پیوند با کل شهر، دارد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، بازآفرینی ، توسعه پایدار ، بافت فرسوده