تحلیل رویکرد غیر خطی معماری پارامتریک در ایجاد الگوهای نماهای سیال و غیر خطی

امروزه تکنیک های طراحی پارامتریک، مزایای آشکاری برای فرآیندهای مهندسی، تولید و ساخت ارائه می دهد. طبیعتاً معماران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و همواره سعی دارند این روش ها را در خلق راه حل های طراحی در فرآیند طراحی خود به کار گیرند.در توضیح چیستی طراحی پارامتریک باید اذعان نمود، فرآیندی بر مبنای اندیشه الگوریتمی است که رابطه بین هدف طراحی و پاسخ طراحی را تعریف می کند که با پیدایش این اندیشه طراحان، معماران و برنامه ریزان فرآیندهای طراحی بسیار متفاوت از فرآیند های طراحی گذشته را تجربه کردند. به تدریج و با ورود بیشتر این امکانات و فناوری ها به معماری، طراحی معماری نیز دستخوش تغییراتی شده و فرم ها به سمت احجامی که تقریباً هیچ محدودیتی در ساخت آن ها وجود نداشت پیش رفتند. در فرم های سیال و پیچیده ،طراح با سطوحی مواجه است که دارای انحنا یا شکستگی در یک جهت و یا در دو جهت هستند. پوشش این سطوح با مصالحی چون چوب، فلز، بتن و... از نظر اجرایی کمی پیچیده است. این پیچیدگی از دو جهت است. اول اینکه قطعات باید تا حدودی قابلیت خم شدن را داشته باشند و میزان خم شدن قطعات مختلف به گونه ای کنترل شود که در مجموع فرم مورد نظر حاصل شود و دوم اینکه در مورد سطوح سیال و منحنی، قطعات پوشش دهنده ، دارای ابعاد و اندازه های یکسان نیستند. تعداد تیپ های قطعات بسیار زیاد است و این امر طراحی و کنترل و نحوه قرار گرفتن آن ها را در کنار هم دشوار می کند.به کمک فناوری های دیجیتال می توان حل این پیچیدگی ها را بر عهده کامپیوتر گذاشت.هدف این مقاله ، ارائه روش هایی برای پوشش سطوح سیال و پیچیده در نما بناها بر اساس رویکرد غیر خطی معماری پارامتریک می باشد. تحقیق پیش رو به روش توصیفی- تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای و هم چنین شبیه سازی به کمک گرس هاپر ،پلاگین مربوط به نرم افزار راینو سروس انجام شده است.

کلیدواژه ها:

معماری پارامتریک ، نمای سیال ، سطوح پیچیده ، طراحی الگوریتمی