ارزیابی تحمل به خشکی آخر فصل ده ژنوتیپ جو براساس شاخص های تحمل به خشکی

جو یکی از گیاهان زراعی مهم در دنیا، و خشکی یک مشکل جهانی است. این مطالعه به منظور ارزیابی مقاومت به خشکی آخر 9830 به صورت - فصل ده ژنوتیپ جو، در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی آزاد اسلامی واحد کرج، در طی سال زراعی 09 کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. فاکتور اصلی شامل آبیاری کامل )شاهد( و تنش خشکی )آخر فصل( و فاکتور فرعی شامل ده رقم جو بودند. در این پژوهش شش شاخص مقاومت به خشکی برای عملکرد دانهدر ارقام مورد مطالعه محاسبه شدند. مطابق نتایج حاصله اختلاف بسیار معنی داری در میان ژنوتیپ ها از لحاظ کلیه شاخص ها و عملکرد دانه در شرایط های آبیاری کامل و تنش وجود داشت، که بیانگر وجود تنوع ژنتیکی در ژنوتیپ ها می باشد. در8839 کیلوگرم در هکتار( و ژنوتیپ دشت در شرایط تنش / شرایط آبیاری کامل ژنوتیپ کویر دارای بیشترین عملکرد دانه ) 5 2233 کیلوگرم در هکتار( برخوردار بود. شاخص های / خشکی از بیشترین میزان عملکرد دانه ) 38 MP ، GMP ، STI و HM بالاترین همبستگی را در هر دو شرایط آبیاری نسبت به عملکرد دانه نشان دادند به طوری که به عنوان بهترین شاخص ها جهت بررسی تفاوت های تحمل به تنش انتخاب شدند. ژنوتیپ های دشت و نصرت نیز به عنوان ژنوتیپ های متحمل به تنش معرفی شدند. در آنالیز خوشه ای ژنوتیپ های دشت و نصرت در یک گروه قرار گرفتند، به طوری که بالاترین میزان عملکرد را در هر دو شرایط آبیاری کامل و محدودیت آب نسبت به دیگر ژنوتیپ ها داشتند

کلیدواژه ها:

شاخص تنش ، عملکرد دانه ، تنش