تعیین اثر بخشی دیالوگ با رویکرد شناختی –رفتاری بر مهارتهای زندگی دانشجومعلمان پسر دانشگاه فرهنگیان استان اصفهان

این پژوهش با هدف تعیین اثر بخشی دیالوگ با رویکرد شناختی –رفتاری بر مهارتهای زندگی دانشجومعلمان پسر دانشگاه فرهنگیان اصفهان انجام گرفته است. روش پژوهش تجربی(آزمایشی)بود. به این منظورازبین دانشجویان پسردانشگاه فرهنگیان اصفهان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 40 نفر از دانشجو معلمانی که کمترین نمره را در پرسشنامه مهارتهای زندگی کسب نمودند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. ابتدا پیش آزمون از هردو گروه به عمل آمد و سپس گروه آزمایش در طی دوازده جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفت و در این مدت گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. در پایان آموزش مجددا از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مهارتهای زندگی (عابدی وهمکارن،1386)استفاده گردید، برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی ونیز تحلیل کواریانس استفاده شد، داده ها با بهره گیری از نرم افزار آماری spss21 تحلیل گردیدند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش وکنترل در پرسشنامه مهارتهای زندگی و نیز در خرده مقیاس های آن در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد(0/5>P). بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش دیالوگ با رویکرد شناختی – رفتاری بر مهارتهای زندگی دانشجو معلمان پسر دانشگاه فرهنگیان اصفهان تاثیر دارد و از این روش می توان برای کمک به مهارتهای دانشجو معلمان در جهت ایفای نقش معلمی استفاده نمود و آن را به متولیان امر تعلیم وتربیت پیشنهاد نمود

کلیدواژه ها:

مهارتهای زندگی ، آموزش دیالوگ ، رویکرد شناختی – رفتاری ، دانشجو معلمان