بررسی رابطه هوشمعنوی و خلقدانش در پژوهشکده سامانههای فضانوردی دانشگاه صنعتی شریف

در عصر حاضر،دانش از ارزشمندترین سرمایههای انسانی محسوب میشود. بنابراین خلقدانش از مهمترین وظایف بخشهای پژوهشی به شمار میرود. یافتن عوامل تاثیرگذار بر خلقدانش به بهبود هرچه بیشتر این مولفه کمک میکند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطهی هوشمعنوی و خلقدانش است. نمونهی آماری انتخاب شده، 08 نفر از پژوهشگران پژوهشکدهی سامانههای فضایی دانشگاه صنعتی شریف بوده است.جمعآوری اطلاعات از طریق پرسشنامه انجام گرفته است. پرسشنامهی مورد استفاده دارای روایی و پایایی معادل 1.21 درصد بود که از طریق محاسبهی آلفای کرونباخ بدست آمده بود.به منظور آزمون فرضیههای تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید.یافتهها نشان داد که هوشمعنوی با ضریب همبستگی 82000 در سطح یک درصد با خلق دانش رابطهی مثبت دارد. همچنین هرچهار مولفهی تفکرانتقادی، تولید معنا، آگاهی، توسعه حالت آگاهی به ترتیب با ضریب همبستگی 82000 در سطح معنیداری یک درصد، 82.00 در سطح معنیداری پنج درصد، 82.01 در سطح معنیداری پنج درصد، 821.0 در سطح معنیداری یک درصد با خلقدانش رابطهی مثبت دارند.برای بررسی تاثیر مولفههای هوشمعنوی بر خلقدانش از رگرسیون چندگانه استفاده شد که براساس آن این نتیجه حاصل این شد که متغیر توسعه حالت آگاهی بیش از سایر متغیرها بر خلقدانش تاثیر میگذارد.در پایان نتیجهگیری شده است که هرگونه ارتقا در خلق دانش در سطح جامعه آماری مورد مطالعه میتواند از طریق توجه به هوشمعنوی و مولفههای چهارگانهی آن عملی شود.

کلیدواژه ها:

خلقدانش ، هوشمعنوی ، تفکر انتقادی وجود ، تولید معنا ، آگاهی ، توسعه حالت آگاهی