بررسی و تحلیل کاربری اراضی با تاکید بر توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: شهر کوهدشت)

در دهه های اخیر در کشور ایران شاهد رشد سریع و روز افزون جمعیت شهرها و افزایش سریع شهرنشینی بوده ایم. یکی از مشهورترین عوارض توسعه سریع شهرنشینی در کشوری مثل ایران، پیدایش پدیده کمبود زمین و مبارزه برای تصاحب زمین در شهرها می باشد و برجسته ترین اقدام سیاسی توده های شهری در بسیاری از شهرها تصاحب و تصرف غیرقانونی زمین در خارج از محدوده شهرها است که به رشد و توسعه بدون برنامه و بد قواره شهرها دامن زده و راه را برای برنامه ریزی های آتی کاربری های اراضی شهری تنگ تر می کنند. لذا حفظ الگوهای منسجم و مطلوب توسعه شهری از مشکلات اکثر شهرهای ایران می باشد و تنها راهکار ایده آل و مطلوب توسعه شهری همگون، برنامه ریزی برای نحوه استفاده از زمین های شهری برای حال و آینده شهرهاست؛ چرا که برنامه ریزی کاربری اراضی شهری یکی از محورهای اصلی برنامه ریزی شهری است که همراه با برنامه ریزی شبکه، فضای سبز، تاسیسات شهری و غیره، استخوان بندی اصلی شهر و نحوه توسعه آتی شهر را مشخص می کند. نحوه رویکرد و چگونگی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری نه تنها نقش اساسی در کیفیت و کارآیی برنامه های جامع شهری خواهد داشت؛ بلکه اساس نظام توزیع فعالیت ها، خدمات و سرانه کاربری ها را تعیین نموده و به توسعه پایدار شهری خواهد انجامید. تحقیق حاضر سعی دارد نمودهای عینی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری در توسعه پایدار شهر کوهدشت را مورد ارزیابی و تحلیل قرار داده و نحوه انطباق یا عدم انطباق کاربری ها به لحاظ کمی با استانداردهای مورد استفاده در ایران را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، توسعه پایدار ، کوهدشت ، استانداردهای کاربری زمین ، شهر پایدار