افزایش راندمان و بهینه سازی واحد آب تغذیه (feed water pump) در نیروگاههای حرارتی ( مطالعه موردی ) توسط اینورترهای کنترل برداری

با گسترش روزافزون مصرف انرژی الکتریکی و افزایش هزینه های تولید، نیاز به صرفه جوئی در مصرف، بیش از پیش احساس میشود. سیستمهای پمپاژ در کشورهای صنعتی بطور متوسط نزدیک به 30 % برق تولیدی را مصرف میکنند که پمپهای قدیمی تر معمولا توسط موتورهای القایی و موتورهای آ سنکرون بحرکت در می آیند ( اکثرا موتورهای القایی نوع قفسه سنجابی ) و اخیرا موتورهای سوئیچ رلوکتانسی نیز استفاده میشود مصرف انرژی الکتریکی پمپها در امریکا 31 % می باشد. مطالعات مختلف نشان داده است که با بهینه سازی خطوط لوله ها، پمپها و سیستمهای کنترل آنها میتوان بین 30 % تا 50 % در مصرف انرژی آنها صرفه جوئی نمود. سیستمهای کنترل قدیمی در بهبود انرژی مصرفی نمی توانند تاثیرگذار باشند . استفاده از درایو های سرعت متغیر با کمک مبدلهای الکترونیک قدرت برای بهبود انرژی مصرفی بکار میروند. همچنین مرجع مبدل های الکترونیک قدرت را در درایو پمپهای رلوکتانسی مورد بررسی قرار داده است. در بسیاری از طرحها در طول دوره عمر مفید یک پمپ نزدیک به نیمی از هزینه ها مربوط به هزینه برق مصرفی می باشد. در حالی که هزینه اولیه خرید و نصب پمپ در حد 10 % کل هزینه های عمر مفید پمپ را شامل میشود استفاده منطقی از انرژی، حفظ منابع انرژی ، اصلاح میزان مصرف انرژی در بخشهای مصرف کننده انرژی ، کاهش گازهایگلخانهای و آلودگی هوا، اصلاح وضعیت موجود و کسب برتری رقابتی در بنگاههای اقتصادی را میتوان از اهداف بهینه سازی مصرف انرژی بیان نمود. نیروگاهها به عنوان پیشگامان تولید، میتوانند با بهینه سازی سیستمهای موجود و یا اصلاح آنها سهم بسزائی در این کار داشته باشند . به همین منظور جهت افزایش بهره وری یک واحد 3033 مگاواتی و با توجه به عدم استفاده از سیستم درایو نرم در پمپهای این واحد ، به بررسی مزایای استفاده از این سیستم پرداخته و از لحاظ اقتصادی با در نظرگرفتن پروفیل بار به بررسی نتایج آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

سیستم آب تغذیه نیروگاه ، نیروگاه حرارتی ، واحد آب تغذیه نیروگاه حرارتی ، اینورتر کنترل برداری