جایابی بهینه منابع تولید پراکنده در سیستم های توزیع به منظور کاهش تلفات، با در نظر گرفتن عدم قطعیت بار

نیروگاه های خورشیدی از جمله منابع تولید انرژی هستند که امروزه به لحاظ مزایای متعدد از جمله، تجدیدپذیری، پاک بودن در مقایسه با نیروگاه های سوخت فسیلی، مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته اند. به هر حال استفاده از منابع تولید پراکنده می تواند در راستای کاهش تلفات و افزایش قابلیت اطمینان و ظرفیت خطوط برق به کار گرفته شود. به صورت کلی ایده اصلی در این مقاله بررسی تأثیر مدل سازی عدم قطعیت در پیش بینی بار بر روی مسئله مکان یابی مولدهای خورشیدی می باشد. به این منظور در این مقاله از روش برآورد دو قطه (PEM-2) برای مدل سازی عدم قطعیت در پیش بینی بار استفاده شده و از یک روش بهینه سازی تکامل برای حل مسئله استفاده شده است. این روش تصادفی پیشنهادی عدم قطعیت شبکه را می تواند پوشش دهد. این روش ها با استفاده ازنرم افزار متلب و بر روی یک سیستم واقعی استاندارد پیاده سازی شده است.

کلیدواژه ها:

تولید پراکنده ، بهینه سازی ، جایابی بهینه ، عدم قطعیت ، برآورد دو نقطه