بررسی ارتباط بهداشت محیط کار با انگیزش و استرس در اماکن ورزشی

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بهداشت محیط کار با انگیزش و استرس در اماکن ورزشی است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. نمونه آماری شامل172 نفر از ورزشکاران شهرستان نور که از جامعه آماری برابر با 320 نفر بصورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته بهداشت محیط، و پرسشنامه استرس هری2005 و انگیزش ورزشی(EMI-2) با هنجار یابی خارجی استفاده شد. سپس داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین بهداشت محیط و انگیزش حضور ورزشکاران در اماکن ورزشی ارتباط و همبستگی معنی داری وجود دارد. بدین معنی که هرچه بهداشت محیط افزایش یابد انگیزش حضور ورزشکاران در اماکن ورزشی نیز افزایش می یابد. همچنین، مشخص شد که بین استرس و انگیزش ورزشکاران در اماکن ورزشی ارتباط و همبستگی معنی داری وجود دارد. بدین معنی که هرچه استرس افزایش یابد انگیزش حضور ورزشکاران در اماکن ورزشی کاهش می یابد. و مشخص شد که بین بهداشت محیط و استرس در سالن های ورزشی ارتباط و همبستگی معنی داری وجود دارد. بدین معنی که هرچه بهداشت محیط افزایش یابد استرس ورزشکاران در اماکن ورزشی افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

بهداشت محیط ، انگیزش ، استرس ، اماکن ورزشی