ارزیابی مخاطره ی انتشار ذرات معلق ده میکرونی فرسایشی ناشی از سه روش روسازی آسفالت متخلخل، بتن غلتکی و بتن اسفنجی به کمک شیوه های سهم خطر و کاهش سال های عمر (مطالعه ی موردی: منطقه ی 10 شهر تهران)

یکی از منابع انتشار ذرات معلق، رویه های راهسازی است. رویه ها می توانند سبب انتشار ذرات آویزه و بازآویزه در جو شوند که با توجه به عوامل مؤثری هم چون نوع رویه، سرعت حرکت خودرو، بار خودرو، نوع لاستیک و مرطوب بودن سطح رویه، مقادیر انتشار یافته می تواند متفاوت از یک دیگر باشد. هدف این پژوهش، ارزیابی مخاطره ی انتشار ذرات معلق ده میکرونی فرسایشی ناشی از سه نوع رویه ی مرسوم بین المللی آسفالت متخلخل، بتن غلتکی و بتن اسفنجی در یکی از مناطق پر تراکم و پر آمدوشد شهر تهران (منطقه ی 10) است. با توجه به نبود آزمایش های ویژه ی مربوط به رویه ها در کشور، داده های لازم از پژوهش های بین-المللی اخذ گردید. روش های ارزیابی مخاطره ی استنشاق ذرات معلق برای موارد غیر سرطانی به دو شیوه ی نسبت سهم خطر و کاهش سال های عمر به طور جداگانه انجام گرفت. نتایج هر دو شیوه، نمایانگر این مطلب است که بتن اسفنجی به عنوان رویه ی کم خطرتر برای سلامت شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

روسازی درون شهری ، ذرات معلق ده میکرونی ، ارزیابی مخاطره ، سهم خطر ، کاهش سال های عمر