بررسی جایگاه هندسه و تناسبات فضایی در شکل گیری معماری (نمونه موردی، عصرقاجار، دوره اول)

برای ساختن یک بنا از نخستین مراحل تا مراحل پایانی، همواره نیازمند دانش هندسه هستیم. هندسه دانشی است که به ویژگی ها و روابط میان شکل ها و اندازه می پردازد. هندسه و تناسبات زیربنای هنر و معماری ایران می باشد که در تمامی بناهای معروف گذشته دیده می شود. در گذشته، پیاده سازی فرم و اندازه های ساختمان با استفاده از دانش هندسه انجام میگرفت که خود بنیان کنترل ساختمان از لحاظ زیبایی و ایستایی را بر عهده داشت. در این مقاله به بررسی جایگاه هندسه و تناسبات فضایی در شکل است و برای ساختن لازم است از تناسبات و نظم دقیق ساختن گیری معماری می پردازیم. از آنجا که مبنای کار معماری استفاده شود، هندسه اهمیت ویژه ای پیدا می کند. در این میان آثار معاصر معماری نیز همانند آثار گذشته، از این هنر در خود بهره فراوانی برده اند. شناخت دقیق از اصول هندسی موجود در معماری ایران و ریشه های فکری و مبانی نظری آن که معماریاسلامی را نیز شامل می گردد، بسیار پر اهمیت می باشد. بر اساس نتایج استفاده از ساختارهای هندسی منظم در طراحی ها به همراه ایجاد درک هندسی با استفاده از احساس ایستایی، بیشتر از سایر مفاهیم در معماری مورد توجه قرار گرفته اند. روش پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه ای، میدانی و به صورت توصیفی_تحلیلی می باشد

کلیدواژه ها:

فضا ، هندسه ، معماری ، تناسبات فضایی ، معماری قاجار