بررسی اثر ورود یون روی بر ساختار و ظرفیت بارگیری دارو در نانوذرات هیدروکسی آپاتیت

در سالهای اخیر، مواد مزوحفره به واسطه سطح ویژه بالا و خواص ترکیبی بی نظیر، از جمله ظرفیت بالا برایبارگیری دارو و رهایش کنترل شده آن، به شدت در سامانه های دارورسانی و بیوتکنولوژی مورد توجه قرار گرفته اند. یکیاز موادی که می توان از آن در سامانه های رهایش دارو استفاده نمود، نانوذرات هیدروکسی آپاتیت (HAP) می باشد.هیدروکسی آپاتیت از مهم ترین بیوسرامیک های مورد استفاده در پزشکی می باشد. در این پژوهش با استفاده از قالبگیرکاتیونی، ستیل تری متیل آمونیوم برومید (CTAB) ، هیدروکسی آپاتیت مزوحفره در دمای بالا و تحت شرایط رفلاکسسنتز شد و در دمای 500˚C کلسینه گردید. همچنین اثر ورود یون روی بر ویژگی های ساختاری هیدروکسی آپاتیتمتخلخل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج XRD و FTIR نشان داد که ساختار کریستالی ماده و نیزگروه های عاملی سطحنانوذرات با ورود یون روی به ساختار نانوذرات تغییری نمی کند، درحالی که نتایج آزمون BET نشان داد که سطح ویژه وقطر حفرات در نانوذراتی که حاوی یون روی هستند (ZnHAP) افزایش پیدا می کند. بالا رفتن سطح ویژه رابطه مستقیم بامیزان بارگیری دارو دارد. از نوکلئوتید پورینی، گوانوزین '5- تری فسفات (GTP) که امروزه اثرات درمانی آن برایبیماریهای مختلف از جمله سرطان بخوبی مشخص شده است، به عنوان دارو برای مطالعه و مقایسه ظرفیت بارگیری دارودر نانوذرات HAP و ZnHAP استفاده شد. نتایج نشان دادند که میزان جذب دارو توسط نانوذرات ZnHAP بطورچشمگیری بیشتر از نانوذرات HAP می باشد. همچنین با استفاده از طیف FTIR ، جذب GTP به سطح نانوذراتZnHAP ، بواسطه پیوندهای الکتروستاتیکی و هیدروژنی تایید شد. با توجه به یافته های بدست آمده در این پژوهش،ZnHAP متخلخل می تواند به عنوان یک گزینه مناسب در سیستم دارورسانی بر پایه فناوری نانو مطرح باشد.

کلیدواژه ها:

هیدروکسی آپاتیت ، مزومتخلخل ، سیستم دارورسانی ، گوانوزین '5- تری فسفات