بررسی اثر تبادل آب در فضای داخل سلولی بر زمان استراحت مؤثر در تصویر برداری تشدید مغناطیسی با استفاده از مدل "لی"

در بافت سالم مغز نفوذ آب اطراف مویرگ های مغزی به وسیله اتصالات محکم سلول های پوششی محدود می گردد اما وقتی سد خونی - مغزی آسیب می بیند، تبادل آب بین داخل و خارج رگ افزایش می یابد. اندازه کوچک مولکول های آب و وجود پدیده انتشار باعث عبور آب با سرعت بالا از پوشش دارای نشت می شود. تزریق ماده کنتراست درون رگی باعث تغییر در زمان استراحت T1 و افزایش R1= 1/T1 درون رگی می شود. مولکول های آب که در مجاورت ماده کنتراست قرار می گیرند دارای مغناطیس شدگی بیشتری می شوند و در بعضی از بافت ها تبادل سریع این مولکول های آب باعث بالا رفتن R1eff بافت می شود. این امر در تخمین مقادیر نفوذپذیری و پرفیوژن تاثیر می گذارد. در این مقاله اثر تبادل آب بر روی تغییرات زمان استراحت موثر T1 با استفاده از شبیه سازی آماری بررسی شده و نتایج شبیه سازی با روش تحلیلی مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد با در نظر گرفتن فضای داخل سلولی زمان استراحت T1 بطور قابل ملاحظه ای افزایش پیدا می کند. هر دو روش افزایش زمان استراحت موثر بر اثر تبادل آب در بافت را نشان می دهند. مقایسه حاصل از نتایج دو روش اختلافی در حدود 0/5 - 3/9% را نشان می دهد که بیانگر دقت محاسبات می باشد.

کلیدواژه ها:

اثر تبادل آب ، تصویرنگاری تشدید مغناطیسی ، زمان استراحت ، شبیه سازی