بررسی رابطه ی بین خود پنداره با شادمانی دانشجویان رشته ی روانشناسی ورودی مهرسال 90 دانشگاه پیام نور شهرستان پیرانشهر

هدف از این پژوهش بررسی رابطه ی خودپنداره با شادمانی در دانشجویان رشته ی روانشناسی ورودی مهر 90 دانشگاه پیام نور پیرانشهر می باشد. عوامل تاثیر گذار خود پنداره،توانایی ذهنی،جذابیت فیزیکی، مسایل اخلاقی ومهارت اجتماعی انتخاب گردیدند. روش تحقیق توصیفی – همبستگی می باشد و جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان مشغول به تحصیل رشته ی روانشناسی ورودی مهر90 دانشگاه پیام نور پیرانشهرمی باشد که تعداد آنها 32 نفر می باشد و نمونه ی آماری با استفاده از روش سرشماری انتخاب گردیدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد خودپنداره بک و شادمانی مسعود هنریان استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها به ترتیب 0/86، 0/91 از طریق آزمون آلفای کرونباخ محاسبه گردید.آزمون داده ها به وسیله ی SPSS16 وبا استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون انجام گردیدند. نتایج تحقیق بیانگر رابطه ی خودپنداره با شادمانی می باشند. بین متغیر های توانایی ذهنی، مسایل اخلاقی و مهارت اجتماعی با شادمانی رابطه معنادار بوده است اما بین جذابیت فیزیکی و شادمانی دردانشجویان رشته ی روانشناسی ورودی مهر 90 دانشگاه پیام نور پیرانشهر تفاوت معنی داری پیدا نشد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، شادمانی ، دانشجویان رشته ی روانشناسی ، دانشگاه پیام نور پیرانشهر