بررسی اثربخشی آموزش غنی سازی روابط بر ارتقاء رضایت زناشویی دانشجویان متأهل زن دانشگاه خمینی شهر

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش غنی سازی روابط بر ارتقاء رضایت زناشویی دانشجویان متأهل زن دانشگاه خمینی شهر بود. این پژوهش نیمه آزمایشی بود و در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. متغیر مستقل آموزش غنی سازی روابط و متغیر وابسته، نمرات آزمودنی ها در ابزار رضایت زناشویی در پس آزمون بود. 32 نفر از دانشجویان متاهل زن دانشگاه آزاد خمینی شهر به شیوه نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و به دو گروه گواه و گروه آزمایش به صورت تصادفی تقسیم شدند. گروه آزمایش در دوره آموزش غنی سازی روابط طی هفت جلسه نود دقیقه ای شرکت کردند و در گروه گواه هیچ مداخله ای صورت نگرفت. ابزار پژوهش شامل مقیاس زناشویی گراهام بی اسپنیر بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها بیانگر این است که بین میانگین نمرات مقیاس رضایت زناشویی شرکت کنندگان برحسب عضویت گروهی (دو گروه آزمایش و گواه) پس از تعدیل تأثیر متغیر پیش آزمون تفاوت معنی داری مشاهده شده است(P<0/001). میزان تأثیر آموزش 64 درصد بوده است. این بدان معناست که 64 درصد تغییرات رضایت زناشویی توسط متغیر گروهبندی(آموزش غنی سازی روابط) تبیین می گردد. بنابراین آموزش غنی سازی روابط بر ارتقاء رضایت زناشویی دانشجویان اثربخش بوده است. بنابراین آموزش غنی سازی روابط بر ارتقاء رضایت زناشویی دانشجویان اثربخش بوده و می توان از این روش جهت افزایش رضایت زناشویی و در نتیجه آن رضایت از زندگی آنان بهره برد.

کلیدواژه ها:

غنی سازی روابط ، رضایت زناشویی ، دانشجویان متاهل