بررسی اثر بخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر هوش هیجانی زوجین شهر اصفهان

مولفه های که در کیفیت بخشی ارتباط زوجین دارای نقش بارزی است، میزان بهره مندی زوجین از هوش هیجانی است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش هوش هیجانی زوجین شهر اصفهان بود. روش پژوهش حاضر به دلیل عدم نمونه گیری احتمالی، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را زوجین ارجاع داده شده به شوراهای حل اختلاف شهر اصفهان تشکیل می دادند. نمونه آماری این پژوهش شامل 32 زوج بود که به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب شده و به صورت گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. سپس گروه آزمایش مداخلات آموزشی مربوط به تحلیل رفتار متقابل را در طی 10 جلسه آموزشی دریافت نمودند، در حالی که گروه گواه از دریافت این مداخله در طول فرایند پژوهش بی بهره بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی بود. داده های جمع آوری شده بوسیله تحلیل کواریانس چند و تک متغیره توسط بسته نرم افزاری SPSS20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل چند متغیره نشان داد آموزش تحلیل روابط متقابل توانسته منجر به افزایش معنادار تعارضات زناشویی زوجین گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شود(=4/37, F(30 , 60)=4/36, P=0/001 اثر هتلینگ). در بررسی آزمون های تک متغیره مشخص گردید که این افزایش در متغیرهای حل مساله، خودآگاهی، روابط بین فردی، خوش بینی، عزت نفس و همدلی اتفاق افتاده است(0/05>p). طبق یافته های این مطالعه می توان گفت مشاوره گروهی به شیوه تحلیل ارتباط متقابل، روش مناسبی برای افزایش هوش هیجانی زوجین بوده است.

کلیدواژه ها:

تحلیل ارتباط متقابل ، هوش هیجانی ، زوجین