مطالعه میدانی تغییرات فصلی ویژگیهای فیزیکی ستون آب درخزرجنوبی

دریای خزر آبگیر بسته منحصر به فردی با درجه شوری نسبتا پائین است که تمام مشخصات یک دریا را دارا می باشد و به سه حوضه شمالی، میانی و جنوبی تقسیم می گردد. پارامترهای فیزیکی آب دریا از قبیل دما، شوری و چگالی به منزله مهم ترین عوامل در شناسایی پراکنش و تنوع زیست محیطی منطقه آبی محسوب می شوند و در تعیین خصوصیات هیدرودینامیکی (نظیر جریان و گردش آب) نیز کاربرد دارند ۲] در این تحقیق مشخصه های فیزیکی بخشی از خزر جنوبی مورد مطالعه قرار گرفت. ترموکلاین خزر جنوبی یک ترموکلاین فصلی است. به گونه ای که در فصل بهار و همراه با وزش بادهای سطحی و گرم شدن جزئی آب های سطحی شروع به شکل گیری می کند و در فصل تابستان با گرم شدن آب های سطحی ترموکلاین تقویت شده و بیشترین گرادیان های دمایی را دارد. در فصل پائیز به دلیل کاهش نسبی دمای آب های سطحی ترموکلاین تضعیف شده و در زمستان با توجه به سرد شدن هوا از بین می رود و معمولا در این فصل یک وارونگی دمایی در آبهای سطحی دیده می شود. ضخیم ترین لایه آمیخته در فصل پائیز شکل می گیرد و شدیدترین ترموکلاین ها مربوط به فصل تابستان هستند. حداکثر فرکانس شناوری در بیشتر ایستگاه ها از مرتبه S-1 2-10 می باشد و به ندرت از این مقدار بیشتر می شود. حداکثر عمق لایه آمیخته ۶۰ متر می باشد

کلیدواژه ها:

دریای خزر ، دما ، شوری ، فرکانس شناوری ، لایه آمیخته