زمانبندی بهینه موشکهای زمین به هوا برای پیشینه سازی قابلیت های دفاع هوایی یک ناو جنگی

تهدیدهای موشکی برای ناوگان دریایی بسیارحائزاهمیت هستند زیرا با پیشرفت روزافزون موشکها مقابله با آنها بسیاردشوار گشتها ست دراین شرایط استفاده بهینه ازسلاح های پدافندی میتواند تاثیر بسزایی درنتیجه جنگهای دریایی داشته باشد مسئله زمانبندی سلاح درسیستم دفاعی ناودریایی بااستفادها زتعریف ماژول و درنظر گرفتن حالت احتمالی برای تعداددفعات شلیک دراین تحیقیق معرفی شده است و مدل ریاضی غیرخطی و تصادفی برای آن ارایه شده است هدف این مسئله آن است که تک سلاح پدافند موشکی رزم ناو را به نحوی زمانبندی کند که احتمال نجات آن درمقابل حملات حداکثر گردد برای حل این مسئله روش شاخه و کران پیشنهاد شده است و برای بهبود این روش یک کران بالا و یک کران پایین استفاده شدها ست نتایج حاصل ازاجرا نشان میدهد که الگوریتم دراکثرموارد قادر است مسئله رادرکمتر ازیک دقیقه حل نماید و بیش از60درصد جوابها در0/5ثانیه اول قابل کسب هستند

کلیدواژه ها:

مساله زمانبندی سلاح ، سیستم های نبرد دریایی ، دفاع هوایی ، الگوریتم شاخه و کران